|
De belangrijkste veranderingen die doorgevoerd zijn met de nieuwe Marokkaanse familiewet, ofwel de Moudawana, zijn de bescherming van vrouwenrechten, de steun voor geslachtsgelijkheid en de rechten van het kind. Hoewel de wet al een paar jaar geleden ingevoerd is in Marokko wordt deze wet nog steeds geschonden en overtreden. Door mazen in de wet kunnen sommige hardnekkige gebruiken nog steeds blijven bestaan, zoals trouwen onder de legale leeftijd van 18 jaar. De noodzaak voor een alimentatiefonds voor de bescherming van de familie.: De nieuwe wet zorgt onder andere voor een versnelde alimentatieprocedure in geval van een Marokkaanse echtscheiding. Dit is een belangrijk en positief punt, omdat het de gescheiden vrouw en haar kinderen recht geeft op een fatsoenlijk bestaan. Maar op de ene of andere manier en 6 jaar na implementatie van de Moudawana, wordt de wet nog niet ondersteund door een alimentatiefonds, een fonds dat wel nodig is. Zo’n fonds zou al zoveel sociale problemen kunnen helpen oplossen die zijn ontstaan na implementatie van de nieuwe wet. Marokko kan hierin veel leren van andere Arabische landen zoals Egypte, Tunisia en Palestina die reeds een alimentatiefonds hebben. Maar er zit ook een keerzijde aan de hervorming. De scheidingspercentages zijn significant gestegen, zeker onder de meest arme en kwetsbare gemeenschappen in de samenleving, waarschijnlijk met economische motieven. Tevens is het zo dat in geval van scheiding de wet duidelijk stelt dat het de verantwoordelijkheid van de echtgenoot is om het onderhoud voor zijn voormalige vrouw en kinderen te verzorgen, en om dit binnen 30 dagen te doen omdat anders opsluiting dreigt. Twee jaar na scheiding, zelfs als de echtgenoot het huishouden ondersteund heeft met het geld dat hij kon missen, kan de vrouw, zeker als er kinderen in het spel zijn, nog steeds haar voormalige man aanklagen en hem dwingen om bijna 30 duizend dirhams te betalen (3000 Euro, 4000 USD). Er zijn genoeg interessante zaken zoals deze die bij de rechtbank dienen. Hoewel deze bedragen eerlijk en redelijk klinken, zijn ze in de meeste gevallen onbetaalbaar, gezien het huidige onstabiele economische klimaat en de hoge werkloosheidspercentages in dit land. Zelfs de gemiddelde ambtenaar kan er niet van dromen zulke bedragen te betalen. Zelfs de meest gewone, stabiele en gelukkige families geven niet zoveel geld in zo’n korte tijd uit, net als de rest van de Marokkaanse bevolking overigens. Volgens Anaruz (Ar, Fr), een Marokkaans Centrum voor geweld tegen vrouwen, is het percentage van mannen die met of zonder opzet de alimentatie niet meer betalen zo hoog als 57,9%. Een verhaal kreeg de laatste tijd veel aandacht. Het werd zelfs op de landelijke radio uitgezonden. Het is een verhaal van een jonge man die lijdt aan diabetes, waarvan een been is geamputeerd en zo arm is dat hij zelfs zijn eigen eten niet kan betalen, laat staan zijn insuline, en die van liefdadigheid moest leven. Deze man is door de rechtbank verordend om duizenden dirhams te betalen aan zijn voormalige vrouw of anders wordt hij opgesloten. Dit soort verhalen worden tegenwoordig helaas gemeengoed. De Moudawana heeft daarmee een aantal nieuwe sociale problemen gecreëerd en heeft geleid tot versnippering van de Marokkaanse familie. hierom is het belangrijk om een alimentatiefonds op te tuigen om al dit soort problemen te voorkomen die zo veel families treffen en om de rechten van gescheiden vrouwen en hun kinderen te waarborgen. De Marokkaanse maatschappij en familie profiteren niet van de voortzetting van het huidige systeem waarbij de man de alimentatie niet kan opbrengen naar de gevangenis moet. Het is een systeem dat leidt tot haat, geweld en huiselijk geweld, om nog maar niet te spreken over criminaliteit en de verwoestende effecten daarvan op de geestelijke gezondheid van kinderen.
|
| https://www.taspinaradvocatuur.nl/ |